SEV KARDEŞİM…

Sevgi;ne tarifi ne de kapsamı birkaç kelime ile anlatılamayacak kadar,büyük bir olgudur.Hal böyle
iken,onu bir insanın karşı cinsine duyduğu kısıtlı bir sevecenlikten ibaret saymak,onu yok saymakla
eşdeğerdir.Bu;İnsan psikolojisinin kendini üstün gören tarafının ürettiği bir terminolojinin en basit
neticesi,gerçek hayatta karşılık gören somut birer neticesidir.Demem odur ki;İnsan egosu, sevgiyi sırf
insana,bir zaman dilimine has bir şey olarak görmenin yanlışı içerisindedir.Oysa sevgi;tüm evreni,tüm
varlıkları kapsayıp kuşatan,hem soyut hem de somut nesnelerin ortak mirası,ortak hazinesidir.Bu
hazineyi sırf insana has saymak,diğer tüm varlıklara karşı haksızlık değil midir?
Evreni düşünün?İçinde,rakamlarla tarif edemeyeceğimiz kadar canlı var.Bu canlıların her birinin,kendi
içlerinde bir eko sistemi var.Onları yok sayarak,evreni nasıl anlıyor olabiliriz ki?
Anlamamış,anlamıyor olmalıyız ki,insan dışındaki tüm varlıklara hatta kendi türümüzden olanlara dahi
evreni dar ediyor,yaşam hakkı tanımıyoruz.Kendi türüne bile sevgi beslemeyen,öldüren,yok eden
insanoğlunun;tabiata,hayvanlara ve var olan diğer canlılara sevgi duymasını beklemek,koca bir saflık
olsa gerek.Sevgiyi bir günle anlamlandırmak,bir günle sınırlı kılmak da insan riyâkârlığının bir diğer
boyutu.Oysa sevgi; ne yüce,ne engin bir duygudur.Üstelik,harcamakla bitmeyek kadar limitsiz ve
sınırsız bir olgudur.O halde bu cimrilik,bu sevgisizlik neyin nesi,hangi insan psikolojisinin iyileşmek
bilmez sonucudur?
Evet sevmeliyiz!İnsanı,hayvanları,doğayı,tüm canlıları sevmeliyiz.Sevgi gününde, bir çiçeğin dalından
koparılıp insan egosunun tatmininden ziyade,onu birlikte dalında sevme nezaketini,sevgisini
gösterebilmeliyiz.
Bir hayvana; enazından bir gün olsa bile,bir kap yemek,
Bir ağaca; bir iki kova su,
Bir kadına; iyi ki varsın deme lütfunu çok görmemeliyiz.
“Sevgi,doğanın ikinci güneşidir.”Der, G.Chapman.
“Sevgi insanı birliğe,egoizm ise yanlızlığa götürür.”Demiş,Friedrich Schiller.
“Sevgiler diyorum usta!Öyle bir soğuk ki artık,kutuplar bile bu denli üşütmüyor insanı.”Demiştim
“Elena" isimli kitabımda.O kadar çok sevgisizleştik ki,yürekler kutup yerine döndü.Herkes birbirine
soğuk,mesafeli ve yabancı.Ya parayla satılıyor olsaydı sevgi?
Kim bilir,o zaman ne yapardık?Gerçi sevgiler de satılık artık, üç-beş kuruşa satılır olmuş pazarlarda.Ne
senin,ne benim ne de bizim gücümüz yeter artık,eskisi gibi sevmeye,insan olmaya.
Sev kardeşim,sev!Sınır olmadan,türüne bakmadan,ayırmadan,yok saymadan sev! Baki kalan bu
kubbede,sevgiden,saygıdan başka var mı başka hoş bir seda.Sesimiz,nefesimiz, çağlar ötesine
yankılansın.