PLASTİK KİRLİLİĞİNE ACİL ÇÖZÜM

Basit plastik torba, dünyanın plastik atıklarla ilgili büyüyen sorununu sembolize etmeye başladı. Yine de küresel olarak, neyin plastik poşet olarak kabul edildiğine dair yedi tanım var ve bu da bunların yayılmasını azaltma çabalarını zorlaştırıyor. 

Diğer plastik ambalajlarla birlikte poşetlerin yasaklanması, plastik atıkları dizginlemek için en yaygın kullanılan çözümdür. Şimdiye kadar 115 ülke bu yaklaşımı benimsedi, ancak farklı şekillerde. Fransa’da 50 mikrondan daha ince torbalar yasaklandı. Tunus’ta, 40 mikrondan daha ince olan torbalar yasaklandı.

Bu tür farklılıklar, yasa dışı çantaların sokak satıcılarına ve pazar tezgahlarına gitmesini sağlayan boşluklar yaratır. 2017 yılında dünyanın en sert çanta yasağını geçen Kenya, Uganda ve Somali’den getirilen yasa dışı çantalarla uğraşmak zorunda kaldı. Ruanda da öyle.

Benzer şekilde, Ruanda’nın Amerika Birleşik Devletleri’nden ithal ettiği milyonlarca sineklik, Ruandalı bir geri dönüşümcü sorduktan sonra bile kimyasal içeriği açıklanmayan plastik ambalajlarda geldi. Bu onları geri dönüştürülemez hale getirdi.

187 ülkede gıda ürünleri satan şirketler için, plastik ambalajlarla ilgili 187 farklı ulusal düzenlemeye uymak anlamına geliyor.

Bunlar, artan plastik atık birikiminin kontrolünü ele geçirmeyi zorlaştıracak şekilde küresel plastik ticaretine gömülü yüzlerce çelişkili politika, tutarsızlık ve şeffaflık eksikliğinin yalnızca üç örneğidir . Tanımlar sadece ülkeden ülkeye farklılık göstermekle kalmıyor, aynı zamanda hangi plastik malzemelerin tek bir üründe karıştırılabileceğinin belirlenmesi gibi uygulamalar için küresel kurallar da yok; bu da geri dönüşüm için potansiyel bir kabus yaratıyor. Çevreye dökülen plastik atıkların nasıl ölçüleceğine dair uluslararası kabul görmüş yöntemler mevcut değil. Tek tip standartlar veya belirli veriler olmadan, hepsini düzeltme işi esasen imkansız hale gelir.